Przez większość swojej historii regiony Westeros były niezależnymi królestwami. Liczba tych królestw i ich granice zmieniały się wiele razy. Po udanym podboju wszystkich ziem Westeros na południe od Muru, prócz Dorne, Aegon siedzibę nowego imperium ustanowił na miejscu jego lądowania, które jest znane jako Królewska Przystań.

Prawo Siedmiu Królestw jest w dużej mierze definiowane przez feudalny system samorządów lokalnych. Sprawiedliwość należy do Żelaznego Tronu. Panowie mogą wymierzać sprawiedliwość w imieniu króla, mają prawo do wieszania ludzi lub aresztowania ich zgodnie z prawem królewskim.

Obecnie piecze nad Królestwem stanowi Król Jaehaerys I Targaryen wraz z Małą Radą. Jest to organ doradzający władcy i wykonujący jego rozkazy. Jej członkowie są wybierani przez króla. Na czele obrad stoi monarcha, a w razie jego nieobecności obradom przewodzi królewski namiestnik bądź regent. Na obradach mała rada doradza królowi jakie decyzje należy podjąć lub jakich reform potrzebuje państwo.

Obecni członkowie Małej Rady:
Królewski namiestnik - Septon Barth NPC
Starszy nad monetą - Lord Lyman Beesbury NPC
Starszy nad prawami - Baelor Targaryen
Starszy nad szeptaczami - Aerion Targaryen
Starszy nad okrętami - Lucerys Targaryen
Lord dowódca Gwardii Królewskiej - Ser Ryam Redwyne NPC
Wielki maester - Allar NPC


Królewski Pokój
Pierwszym aktem prawnym, jaki po swoim lądowaniu ustanowił Aegon I Targaryen, był Królewski Pokój. Pomniejsi lordowie oraz rycerze swoje spory winni rozwiązywać przy pomocy lordów, którym są podlegli, muszą również przestrzegać ich wyroków, podczas gdy nieporozumienia i spory pomiędzy głównymi rodami rozstrzygane będą przez Koronę.

Reguła Sześciu została ustanowiona przez królową Rhaenys Targaryen podczas pierwszej dekady rządów Targaryenów nad Siedmioma Królestwami. Pod sąd królowej postawiono mężczyznę, który pobił swoją żonę na śmierć w ramach kary za cudzołóstwo. Bracia zmarłej kobiety życzyli sobie, aby jej mąż został ukarany za jego zbrodnię, ale mąż  ten upierał się, że działał w granicach swego prawa. Przyłapał bowiem swoją żonę z innym mężczyzną i zgodnie z prawem pozwolono mu uderzyć ją laską nie grubszą niż kciuk („zasada kciuka”). Jednak bracia kobiety twierdzili, że mąż uderzył żonę setki razy. Królowa Rhaenys i jej maestrowie zgodzili się, że tylko sześć ciosów było zgodnych z prawem; jeden dla każdego z Siedmiu Bogów, z wyjątkiem Nieznajomego. Z drugiej strony pozostałe dziewięćdziesiąt cztery ciosy uznano za niezgodne z prawem. Od tego dnia reguła sześciu była liczona jako część prawa zwyczajowego.
Reguła kciuka ogranicza rozmiar pręta używanego przez mężów do karania cudzołożnych żon. Zgodnie z prawem pręt nie powinien być grubszy niż kciuk.

Prawa królowej Alysanne
Termin „prawa królowej Alysanne” odnosi się do kilku ustaw uchwalonych za panowania króla Jaehaerysa I Targaryena.
Prawo wdowy
Prawo wdowy potwierdza prawo najstarszego syna (lub najstarszej córki, gdy nie ma synów) do dziedziczenia. Jednak prawo wymaga, aby spadkobiercy utrzymywali ocalałą wdowę po ojcu, bez względu na to, czy była ona drugą, trzecią, a nawet późniejszą żoną, na takich samych warunkach jak przed śmiercią męża. Wdowy nie mogły już być wypędzane z zamku ich zmarłego męża, pozbawione służących lub posiadłości ani dochodów.
Zniesienie prawa do pierwszej nocy
W 58 roku od Podboju królowa Alysanne, po zorganizowaniu swoich damskich posiedzeń w kilku miejscach na Północy, udała się do Małej Rady, aby porozmawiać z nimi o okropnościach, jakich doświadczyły kobiety pod panowaniem praw do pierwszej nocy. Alysanne przekonała Jaehaerysa do zniesienia prawa do pierwszej nocy. Odtąd każdy pan, który nadal kontynuować będzie praktykę pierwszej nocy, zostanie uznany za winnego gwałtu.


Próby Korony
Procesy, przynajmniej wśród szlachty, często rozpoczynają się modlitwą Septona błagającego Ojca na górze, aby poprowadził ich ku sprawiedliwości. Oskarżeni i świadkowie są zobowiązani do uczciwości, zanim złożą zeznania na rozprawie. Oskarżony może być obecny, ponieważ świadkowie składają zeznania przed jednym lub wieloma sędziami.
Próby wiary
Dawna Wiara Siedmiu sądziła winnych za przestępstwa. Zgodnie z porozumieniem między Wiarą a królem Jaehaerysem I Targaryenem, wiara zgodziła się przyjąć sprawiedliwość z Żelaznego Tronu, w zamian za to, że Żelazny Tron będzie zawsze chronił Wiary. Porozumienia te doprowadziły do oficjalnego zniesienia Wiary Wojującej i zaprowadziły pokój.
Próba walki
Każdy rycerz oskarżony o wykroczenie ma prawo do zażądania procesu przez walkę. Prawo do próby walki rozciąga się również na szlachtę, która nie należy do rycerskiego stanu. Oskarżeni i oskarżyciele mogą mieć wojowników/czempionów walczących w zamian za nich. Kiedy osoba zostaje zabita w próbie walki, zgodnie z prawem nie uważa się jej za morderstwo.
Kiedy osoba oskarżona pochodzi z rodziny królewskiej, jej czempion musi pochodzić z Gwardii. Jednak członek rodziny królewskiej jest oskarżycielem, ma prawo do wybrania mistrza, który nie jest zaprzysiężony.


Prawo Dziedziczenia

Primogenitura w linii męskiej jest zwyczajowa, ale nie wiążąca dla większości szlachciców. Najstarszy syn mężczyzny jest jego dziedzicem, a za nim jego drugi syn, potem trzeci syn i tak dalej. Teoretycznie po najmłodszym synu następuje córka, po której przychodzą siostry w kolejności narodzin, a dopiero później brat ojca. W praktyce Pan ma możliwość uczynienia dziedzicem drugiego syna i pominięcie pierwszego lub wybranie dziecka kogoś innego jako swojego następcę. Gdy nie ma wyraźnego spadkobiercy, roszczenia mogą być przedstawione królowi, który rozstrzygnie spór.
Jedynym wyjątkiem jest Dorne, gdzie nie ma rozróżnienia na synów i córki, zamiast tego dzieci dziedziczą w kolejności narodzin, bez względu na płeć.

Podatki

W Siedmiu Królestwach podatki są pobierane lokalnie. Lordowie płacą podatki Koronie, pobierając je uprzednio od swojego regionu. Mogą mieć w służbie skarbników, którzy zajmują się przychodzącymi podatkami.

W Westeros funkcjonują trzy rodzaje monet. Najcenniejszą z nich jest Złoty Smok, zaraz za nim plasuje się Srebrny Jeleń, a na samym końcu miedziany pens. Poniżej przedstawiony przelicznik powinien przybliżyć wymianę walutową funkcjonującą na kontynencie.

Jeden Złoty Smok = 210 Srebrnych Jeleni.
Jeden Srebrny Jeleń = 56 miedzianych pensów.
Jeden Złoty Smok = 11760 miedzianych pensów.

Dzięki pieniądzom zdobywa się niezbędne do przetrwania władzę i wpływy. W głównej mierze to właśnie one zadecydują o tym, czy dana postać na świecie zaistnieje, a może zostanie zapomniana. Kim byłby rycerz bez dobrej zbroi bądź król bez armii najemników?

Na poniższym spisie przedstawione zostaną podane w książkach ceny poszczególnych przedmiotów. Należy jednak pamiętać, że cena danego towaru może różnić się w zależności od miejsca zakupu, charakteru sprzedawcy oraz wielu innych kluczowych czynników.

Ceny poszczególnych przedmiotów:
Chleb: 3 miedziaki
Najlepszy/Rozsądny okup za najstarszego syna lorda: 300 Złotych Smoków
Najlepszy/Rozsądny okup za młodszego syna lorda: 100 Złotych Smoków
Prostytutka: 1 Złoty Smok
Najlepsza/Rozsądna cena za schwytanie/zabicie poważnego członka znanego rodu: 1000 Złotych Smoków
Namiot: 10 miedziaków
Koń: 3 Złote Smoki i 150 Srebrnych Jeleni
Wynajem rycerza: 300 Złotych Smoków
Wynajem statku: 44 Złotych Smoków / dzień
Beczułka Dornijskiego wina: 10 Złotych Smoków

W Dziewięciu Miastach Essos znajdują się banki, w tym najważniejszy bank w Braavos. Ogromną rolę na tym kontynencie odgrywa także handel niewolnikami, który jest dozwolony i mocno rozpowszechniony.
System monetarny nie funkcjonuje jednak na całym świecie. Dothrakowie uznają to za niegodne człowieka, za Murem zaś wszyscy dzielą się tak, żeby osiągnąć obopólne korzyści. Nie posiadają ustalonej waluty i skupiają się głównie na wymienianiu towarów.

Opracowała Leyla Tyrell, dziękujemy!

Bękart to osoba, której rodzice nie są małżeństwem, pochodząca spoza oficjalnego związku; może być również nazywany naturalnym synem bądź naturalną córką.
Nie jest niespodzianką, że szlachcice miewają dzieci spłodzone poza małżeństwem, choć uważa się za niegrzeczne wtrącanie się w pochodzenie takich latorośli. Wprowadzanie bękarta do domu i wychowywanie ich na równi z własnymi dziećmi nie jest typowe dla wysoko urodzonych, lecz w pewnym stopniu oczekuje się o zadbanie o dobrobyt takiego dziecka. Niektórzy wybierają, aby ich bękarty były wychowywane w domu innego pana, podczas gdy inni mogą zdecydować się na wychowanie swojego bękarta w swoim własnym domu, na pozycji służącego. Szlachetnie urodzona żona może poczuć się obrażona, gdy bękarty jej męża zostaną wprowadzone do jej domu i otrzymają rangę współmierną do rangi dzieci urodzonych legalnie.

Istnieje pewne piętno wynikające z bycia urodzonym jako bękart. Mówi się, że takie osoby rodzą się z pożądania, kłamstwa i słabości i jako takie są uważane za bezmyślne i zdradliwe z natury. Ze względu na stygmaty, z którymi borykają się bękarci, mówi się, że dorastają szybciej niż dzieci z małżeńskiego łoża. Zazwyczaj nawet po legitymizowaniu, bękart może mieć trudności w usunięciu swego piętna.

Niemniej jednak, może wznieść się wysoko. Bękarci płci męskiej mogą studiować w Cytadeli i zostać maesterem, a kobiety mogą przyłączyć się do Wiary Siedmiu i stać się septami. Potencjalnie może to oznaczać, że męscy bękarci mogą stać się septonami.
Bękarty mogą być również pasowane na rycerza, a nawet mogą zostać wyznaczeni do Gwardii Królewskiej. W Nocnej Straży każdy człowiek może zostać bratem, bez względu na okoliczności jego narodzin.

Każdy z dziewięciu regionów, składających się na Siedem Królestw, ma nazwiska bękartów określone przez obyczaje, a nie prawo, mogą one jednak otrzymać inne nazwisko od rodziców lub nadać je sami sobie.
Nazwisko, które otrzymał bękart, jest powiązane z miejscem, w którym był wychowywany, choć nie jest to reguła spójna. Z tego powodu bękarty, którzy są rodzeństwem, mogą mieć inne nazwiska.
Niektóre późniejsze prawowite potomstwo bękartów może zmienić swoje nazwisko, aby zademonstrować swoją prawowitą naturę i usunąć skazę z urodzenia przodków.


W każdym momencie biologiczny ojciec bękarta może go uznać i oficjalnie wprowadzić do swojego domu. Legitymizowany w ten sposób mężczyzna może nawet zostać uznany za dziedziczącego miejsce, gdy nie można znaleźć bezpośrednich spadkobierców. W takim przypadku potrzebny jest jednak dekret królewski.
Dzieci urodzone poza małżeństwem mogą zostać uznane za legalne, jeśli ich rodzice się pobiorą.

Bękarty nie mają prawa używać herbów i barw wysoko urodzonych rodzin, z których pochodzą, lecz często otrzymują zezwolenie na korzystanie z odwróconych kolorów bądź symboli.

Społeczeństwo Siedmiu Królestw funkcjonuje jako feudalne, pod zwierzchnictwem króla i jego rodziny znajdują się Wielkie Rody (Arryn, Baratheon, Greyjoy, Stark, Lannister, Tyrell, Tully), a następnie inne szlacheckie rodziny, zarówno większe, jak i mniejsze, a w końcu rycerze (na włościach oraz wędrowni) oraz zwykli ludzie.

Potomkowie Targaryenów noszą tytuły książąt oraz księżniczek.
Szlachta zwraca się do siebie słowami lordzie lub lady; jeśli osoba jest jedynie spokrewniona z głową rodziny, po tytule dodaje się wyłącznie imię.
Pospólstwo odnosi się do zwierzchników jako pan lub pani.

Każdy dom szlachecki posiada swoje motto, podczas gdy herb może być używany zarówno przez szlachtę, jak i rycerzy, jako znak statusu i tożsamości (np. na polu bitwy).

Wiek osiągnięcia pełnoletności to szesnaście dni imienia, dotyczy to zarówno dziewcząt, jak i chłopców, jednak w przypadku dziewcząt istnieje pewien wyjątek uprawniający do uznania ją za dorosłą. Pierwsza miesiączka stanowi wyznacznik gotowości do zamążpójścia oraz skonsumowania małżeństwa.

Małżeństwa zazwyczaj poprzedzone są zaręczynami, a te organizowane są zawsze przez głowę rodu. Nie istnieją granice wiekowe dla narzeczonych, zaręczane mogą być nawet kilkulatki. Rzadkością są małżeństwa z dziewczętami, które nie zdążyły jeszcze zakwitnąć, zwykle panna młoda jest pełnoletnia. Zaręczyny mogą być zerwane, lecz zazwyczaj wiąże się to z konsekwencjami.
Zwyczaje małżeńskie różnią się w zależności od krain oraz wyznań. Wszystkie wydają się być ceremoniami religijnymi między jednym mężczyzną a jedną kobietą (którzy nie powinni być bliżsi niż pierwsi kuzyni, choć tradycja Valyrii obejmuje małżeństwa członków rodziny), obejmującymi wymianę ślubów w obecności określonych świętych świadków, np. septon (dla Wiary Siedmiu), Drzewo Serce (dla Starych Bogów) lub kapłan lub kapłanka (w przypadku Utopionego Boga lub R'hllora). Po ślubie odbywa się uczta, podczas której państwo młodzi jedzą i piją ze wszystkimi, następnie nadchodzą pokładziny i małżeństwo zostaje skonsumowane.

Zwyczaje pogrzebowe mogą się różnić między wyznawcami różnych religii, ale także między rodzinami wyznającymi tę samą religię. Starkowie z Winterfell, wyznawcy Starych Bogów, grzebią zmarłych w kryptach na zamku, Tully z Riverrun umieszczają zmarłych członków ich domu w łodzi, która jest wysyłana w dół rzeki i podpalana strzałą wystrzeloną z łuku. Wyznawcy Wiary Siedmiu mogą zostać pochowani z kryształem na grobie. Kości zmarłych z rodu Manderly  umieszczone są w Śnieżnym Sepcie w Białym Porcie, otoczone płonącymi świecami. Targaryenowie mają tradycję kremowania swoich zmarłych.
Ciało lorda, który umarł poza domem, zwykle jest eskortowane z powrotem. Procesja pogrzebowa pana wysokiej szlachty może obejmować eskortę rycerzy, władców wasali, członków straży domowej i milczących sióstr. Szczególnie wśród szlachty przywiązuje się wielką wagę do powrotu ciała do rodziny zmarłego, a zaniechanie tego może być powodem do niezadowolenia i waśni.

Zwyczaje gościnności należą do ważnych i szanowanym zarówno za Murem, jak i w Siedmiu Królestwach. Łamanie praw gości jest rzadkością, ale kiedy ma miejsce, jest karane podobnie jak najgroźniejsze zdrady. Po zaoferowaniu i zaakceptowaniu prawa gościnności, goście i gospodarze są chronieni przed sobą przez czas pobytu. Upominki dla gości mogą być wręczane w dniu wyjazdu gości i uznane jako środek zakończenia ochrony.