Mieszcząca się na południowym końcu Królewskiego Lasu oraz przy Królewskim Szlaku gospoda, która zawdzięcza swą nazwę rosnącym wokół kwiatom o tejże nazwie. Wchodząc do karczmy poczujemy zapach pieczonych dzików oraz innych zwierząt łownych, które znajdują się w lesie. Po lewej stronie zawsze znajduje się szereg sześciu długich stołów przeznaczonych dla sześciorga kompanów. Żeby tego było mało, dodatkowych, pięciu małych stolików dla mniejszych grup znajduje się na kolejnym piętrze z balkonem z widokiem na parter. Dla naprawdę strudzonych wędrowców możliwe jest wynajęcie pokoi, jednak ich liczba wynosi zaledwie dwa. Reszta może wynająć także możliwość spania w stajniach. Dowcipny i wesoły gospodarz lubi zawsze dzielić się opowieścią, że jego gospodę odwiedziło paru Durrandonów, ale mało kto mu wierzy.