Dziewczyna urodziła się ze związku syna lorda Manderly z siostrą lorda Antaryona z Braavos. Dość ciekawe połączenie, jak na Północ, ale ród Manderly był w końcu wyróżniającym się na tle innych. Do surowych mieszkańców Północy było im daleko. Amarylis nazywana jest Kwiatem Północy. Mówi się, że jest delikatna jak roślina, ale równocześnie silna, jak na członkinię północnych rodów przystało. To matka nadała jej imię. Brzmiało wyjątkowo i wierzyła, że jej córka także wyrośnie na wyjątkową osobę. Amarylis jest najmłodszą pociechą lorda Manderly, ale przy tym jest oczkiem w głowie najbliższych. Od dziecka mogła liczyć na zainteresowanie ze strony rodziców i rodzeństwa, wyrosła więc na bardzo związaną z bliskimi pannę. Ojciec lubił jej opowiadać o dziejach rodu, zaś matka przedstawiała jej świat zupełnie inny od Westeros. Marzyła by zobaczyć Braavos, ale doczekała się tego dość późno. Wracając do najmłodszych lat, matka uczyła ją języka valyriańskiego i przekazywała wiedzę o religii, którą sama wyznawała. Dziewczynka nie od razu porzuciła wierzenie ojca, potrzebowała na to trochę czasu, musiała po prostu dorosnąć do pewnych decyzji i kiedy nabrała pewności, co mówi jej serce i dusza, ostatecznie dokonała wyboru. Jej życie nie było szczególnie interesujące. Jak wiele innych panien z dobrych rodów, otrzymała staranne wykształcenie. Uczyła się pisać, czytać, szyć, grać na instrumencie, śpiewać (a do tego ma wyjątkowy talent), a także… bronić się. Tak jest. Amarylis wie jak posłużyć się sztyletem, ale chodzi wyłącznie o obronę własną, nie walkę na poważnie. Nie przystoi to damie. Ale zawsze chciała być chłopcem, by śladem choćby najstarszego brata machać mieczem i żyć przygodą. Pragnęła poznawać nowe lądy, rozmawiać z ciekawymi ludźmi i podróżować. Tymczasem pisane jej było uczenie się etykiety i przygotowanie do bycia w przyszłości czyjąś żoną. Poznawała mieszkańców Północy, zastanawiając się, czy któryś z nich będzie jej pisany. A może to ktoś inny? Z daleka? Te pytania zadaje sobie po dziś dzień, bowiem nadal nie posiada męża. Jest uparta i nie chce wychodzić za mąż, ale wie także, że nie zawsze jej słowo będzie najważniejsze. Ufa najbliższym, że wybiorą dla niej kogoś z sercem, a nie skażą na mękę na długie lata. Wyrosła na dość urodziwą damę, a przynajmniej jej oryginalna uroda przykuwa spojrzenie. Amarylis jednak na tym nie zależy, bo wie, że liczy się to, co ma się w głowie. Uczyła się pilnie tego, co wiedzieć o życiu musi i poznała też częściowo kulturę swej matki. Spędziła w Braavos dostatecznie dużo czasu, by pokochać jego różnorodność. Równocześnie chciałaby lepiej poznać rodzinne Westeros, szczególnie południowe ziemie. Ale o tym chyba może jedynie pomarzyć. Nie jest jakoś szczególnie związana z Północą, chociaż bardzo ceni jej mieszkańców i waleczność kobiet. Śmiało można powiedzieć, że jest ozdobą Białego Portu, ale łatwo od niej usłyszeć też kilka przykrych słów. Stara się panować nad językiem, jak przystało damie, ale potrafi być złośliwa, szczególnie gdy ma zły humor. Generalnie jednak jest dumą rodziny, która może spać spokojnie wiedząc, że nie przyjdzie jej do głowy żadne szaleństwo.
Umiejętności
Charyzma - 60 Kłamstwo - 45 Logika - 45 Spostrzegawczość - 35 Siła - 15 Czytanie i pisanie Etykieta - 55 Jazda konna - 35 Język obcy: valyriański w dialekcie braavoskim - 21 Sztuka: śpiew - 50 Sztuka: gra na cytrze - 39
