Pieśni są odbiciem rzeczywistości, pragnień i legend swoich ludów. Ich twórcy uwieczniają w nutach i słowach bohaterów, wydarzenia i dawne opowieści, tym samym zapewniając im niezmiernie długi żywot. Te następnie śpiewane są na szlacheckich dworach, w gospodach i szynkach czy w podróży. To romantyczne ballady i sprośne przyśpiewki. To krótkie refreny i długie historie zamknięte w melodyjnej ramie. To opowieści z gorącego Dorne i zza Muru. W Westeros pieśni towarzyszą właściwie wszędzie i niosą ze sobą łączącą wiele kultur opowieść. Tworzą i śpiewają je minstrele. Czasem wędrowni śpiewacy, czasem najęci na potrzeby dworu bardowie. Ci drudzy najczęściej okryli się sławą nie tylko ze względu na swój piękny głos, ale również dobór repertuaru. Do śpiewu wykorzystują akompaniament liry, cytry, lutni, mandoliny czy nawet harfy. Popularność wędrowni śpiewacy zdobywają w przydrożnych gospodach, szynkach i karczmach, czasem trafiając na dobrą okazję do pokazania swoich umiejętności na szlacheckim dworze. Zazwyczaj prezentują początkowo znany wszystkim repertuar i następnie przechodzą do ewentualnych własnych kompozycji.
Najbardziej znane westeroskie przyśpiewki, na które można natrafić w Westeros za czasów Jaeherysa I, to:
Niedźwiedź i dziewica cud- Znana i lubiana, szczególnie popularna na wszelkiego rodzaju ucztach i biesiadach, idealnie komponująca się z kuflem zimnego ale. Prosta piosenka opowiadającą o niedźwiedziu zdążającym na jarmark w towarzystwie trzech chłopców i kozła, który to po drodze spotyka śliczną dziewicę oczekującą na rycerza, z początku niechętną wobec awansów kudłatego zwierza.
Tekst:
Był sobie niedźwiedź, wierz, jeśli chcesz Czarno-brązowy, kudłaty zwierz!
Niedźwiedziu, czy iść na jarmark chcesz? Jak to na jarmark, wszak dobrze wiesz, że jestem niedźwiedź, kudłaty zwierz!
Poszli na jarmark, wierz, jeśli chcesz, trzej chłopcy, koza i tańczący zwierz! Szli tam, tańcząc, wierz, jeśli chcesz!
Och, słodka była dziewica cud, która we włosach miała miód! We włosach miód, we włosach miód! We włosach miała słodki miód!
Niedźwiedź w powietrzu zwęszył miód! I ryknął, czując nagły głód! Niedźwiedź w powietrzu zwęszył miód! I ryknął, czując nagły głód! Kiedy w powietrzu zwęszył miód!
Jestem dziewica piękna jak cud, nie tańczę z bestią, co je miód! Je miód! Je miód! Nie tańczę z bestią, co je miód!
Uniósł ją w górę, wierz, jeśli chcesz! Chciałam rycerza, dobrze wiesz! Nie dla mnie niedźwiedź, kudłaty zwierz!
Krzycząc, wierzgała dziewica cud, ale on zlizał z jej włosów miód! Z jej włosów miód! Z jej włosów miód! Niedźwiedź zlizał z jej włosów miód!
Piszcząc wzdychała dziewica cud Niedźwiedziu mój, śpiewała, tyś słodki jak miód! I poszli na zachód albo wschód, niedźwiedź i dziewica cud.
Żona Dornijczyka - Piosenka opowiada o namiętnej przygodzie bohatera z piękną żoną Dornijczyka, oraz już nie tak szczęśliwym spotkaniu z ostrzem tego ostatniego.
Tekst:
Żona Dornijczyka była piękna jak wiosna, jej pocałunki jak słońce gorące. Ale miecz Dornijczyka z czarnej wykuty stali pocałunki miał ostre i tnące.
Żona Dornijczyka przy kąpieli śpiewała głosem słodkim jak owoc południa Ale miecz Dornijczyka miał swą własną piosenkę, a jego dotyk był zimny jak studnia.
Kiedy leżał na ziemi, mrok go zewsząd otaczał, czuł, że krew mu już język zalewa. Bracia przy nim uklękli, odmówili modlitwę, a on zaśmiał się w głos i zaśpiewał:
„Bracia, ach bracia, moje dni są skończone, życie zabrał mi Dornijczyk szalony, Ale to nic nie szkodzi, wszyscy umrzeć musimy, a jam poznał smak jego żony!”
Na dalekiej północy królowały inne melodie i opowieści. Zarówno Nocna Straż jak i tereny za Murem miały swoje własne pieśni.
Dzielny Danny Flint - pieśń o dziewczynie, która przebrała się za mężczyznę, żeby dołączyć do Nocnej Straży. Została jednak ujawniona, a następnie zgwałcona i zamordowana, a jej duch ponoć wciąż czasami straszy w Nocnym Forcie, opuszczonym zamku tego zakonu. Tekst pozostaje nieznany.
Ostatni Olbrzym - pieśń ta, popularna wśród mieszkających za Murem wolnych ludzi, to smutna historia ostatniego z olbrzymów, a według niektórych do jej wykonania potrzebny jest względnie niski głos.
Tekst:
Ooooooch, jestem ostatnim z olbrzymów, do cna wymarł cały mój lud sławny. Ostatnim z wielkich górskich olbrzymów, którzy światem władali niedawno.
Och, mali ludzie ukradli me lasy, skradli rzeki oraz górskie stoki. Przegrodzili doliny me murem i z ryb wszystkie okradli potoki.
W kamiennych salach ognie swe palą, nad ostrymi się trudzą włóczniami. A ja chodzę samotny po górach nie zostało mi nic poza łzami.
W świetle słońca ścigają mnie z psami, nocą w łowach im służą pochodnie. Bo gdy ludzie tak mali pragną stać się większymi, wzrost olbrzyma traktują jak zbrodnię.
Oooooooch, jestem OSTATNIM z olbrzymów, lecz niedługo już zamknę powieki. Zapamiętajcie pieśń moją, bo gdy mnie już nie będzie, wszystkie pieśni umilkną na wieki.
Bardzo istotnym elementem spośród pieśni są również te religijne. Szczególną uwagę należy tu poświęcić Siedmiu, którzy szczególnie korzystają z instytucji muzycznej modlitwy.
Pieśń o Siedmiu - Opowiada o Siedmiu, bogach południa Westeros, wśród których znajdują się Ojciec, Matka, Wojownik, Starucha, Kowal, Dziewica i Nieznajomy, a wiarę w których przywiedli na te ziemie Andalowie. W piosence brak jest zwrotki o Nieznajomym, bogu odpowiedzialnym za aspekt śmierci, ponieważ o nim się nie śpiewa, choć ostatnią zwrotkę można pośrednio uznać za odnoszącą się do niego – zamknięcie oczu może bowiem dotyczyć zarówno zapadnięcia w sen, jak i śmierci.
Tekst:
Ojciec osądza nasze czyny, waży zasługi oraz winy, I mimo bardzo srogiej miny kocha swe małe dzieci.
Matka dar życia nam daruje, każdą się żoną opiekuje, Uśmiechem spory powstrzymuje i kocha małe dzieci.
Wojownik przeciw wrogom stoi, niczego w ogóle się nie boi, Z mieczem i z tarczą, w hełmie, w zbroi strzeże swych małych dzieci.
Starucha panią jest mądrości, wie, co przyniesie los w przyszłości, Z jej złotej lampy snop jasności oświetla drogę małym dzieciom.
Kowal się dniem i nocą trudzi, by ład wprowadzić w świecie ludzi. Ani na chwilę go nie nudzi praca dla małych dzieci.
Dziewica wśród gwiazd tańczy bosa, usłyszysz ją w kochanków głosach. Lotu uczy ptaki na niebiosach i sny zsyła małym dzieciom.
Tych Siedmiu Bogów byt nam dało i zawsze naszych słów słuchało. Zamknijcie oczy, śpijcie śmiało oni was widzą, małe dzieci. Zamknijcie oczy, śpijcie śmiało, oni was widzą, małe dzieci.
Pieśń o Matce - to modlitwa skierowana do Matki, jednej z Siedmiu. Zawiera prośbę o ochronę bliskich - synów przed wojną i córek przed jej skutkami.
Tekst:
Dobra Matko, źródło łaski ocal naszych synów z wojny, uchroń ich od strzał i mieczy niechaj ujrzą dzień spokojny.
Dobra Matko, siło kobiet, pomóż córkom przetrwać trwogę, ugaś gniew i ucisz furię, wskaż nam wszystkim lepszą drogę.
Niektóre pieśni charakterystyczne są dla konkretnych regionów; w Bożym Gaju nie usłyszymy zapewne wezwań do Siedmiu, a Dorniczyjcy nie będą śpiewać o ostatnim z olbrzymów. Oczywiście, za czasów nowego króla powstać może wiele nowych piosenek, a kultura muzyczna w Westeros rozwijać się w najlepsze, nie możemy więc powiedzieć, że powyższa lista jest zamknięta.
Większość materiałów pochodzi z artykułu Pieśni Westeros ze strony Westeros.pl; skopiowane fragmenty są wykorzystane za zgodą autora.
