Rycerz to wojownik w tradycyjnej kulturze Siedmiu Królestw, zajmujący miejsce w warstwie społecznej pomiędzy arystokracją a prostym ludem. W przeciwieństwie do tytułów szlacheckim, rycerstwo nie jest dziedziczne. W stosunku do rycerza używa się zwrotu "ser".

Rycerstwo sięga korzeniami kultury Andalów poprzez swoje powiązania z Wiarą Siedmiu, którą Andalowie przynieśli do Westeros podczas inwazji. Andalowie dosiadając koni i okuci w stal odnieśli sukces podbijając większość Westeros. Rycerstwo ma mniejszy wpływ kulturowy w regionach mniej zasymilowanych z kulturą Andalów, takich jak Północ czy Żelazne Wyspy.

Każdy mężczyzna, niezależnie od urodzenia, może zostać pasowany na rycerza, pod warunkiem, że spełni określone kryteria. Dlatego nawet synowie znaczących lordów nie zostaną pasowani na rycerzy, jeśli się do tego nie nadają. Czasami jednak zasada ta zostaje złamana, taki rycerz jest jednak raczej obiektem drwin. Często reputacja młodego rycerza zależy od honoru tego, który go na rycerza pasował. Większe znaczenie i prestiż ma rycerz, którego pasował król, książę, rycerz Królewskiej Gwardii czy sławny rycerz, który okrył się chwałą.

Lordowie mają więcej praw i wyższy status społeczny niż rycerze. Jednak niektórzy rycerze, posiadający ziemię (rycerze na włościach), mogą być potężniejsi i bogatsi od pomniejszych lordów. Zwłaszcza ci, którzy pochodzą ze starożytnych wielkich rodów i posiadających rozległe ziemie i potężne zamki.

Król może ukarać lordów degradując ich do pozycji rycerzy na włościach, może również odebrać mężczyźnie tytuł rycerza.

Rycerstwo powiązane jest z Wiarą Siedmiu. Dlatego też na Północy, gdzie niewiele rodów wyznaje tę wiarę, nie ma wielu rycerzy. Mimo to wojownicy z Północy są uważani za równie honorowych, lojalnych i walecznych jak rycerze. Nie posiadają jednak tego samego prestiżu.

Jak zostać rycerzem?

Paź - choć etap ten nie jest wymagany, aby zostać rycerzem, wielu młodych chłopców w wieku 6 lub 7 dni imienia, zwykle wysoko urodzonych, zostaje paziami. Służąc lordom nabywają dworskiej ogłady, uczą się manier, a także powoli przygotowują się do roli giermka trenując walkę orężem.

Giermek - wiek, w którym chłopiec może zostać giermkiem nie jest ustalony, zwykle jednak jest to około 10 dnia imienia. Okres czasu, w jakim chłopiec pozostaje giermkiem, również nie jest określony. Zwykle po kilku latach jest gotów, aby zostać rycerzem, jednak nie każdy dostępuje tego zaszczytu. Niektórzy pozostają giermkami przez całe swoje życie, przyczyny mogą być rożne - jeden może się nie nadawać na rycerza, inny może nie posiadać wystarczających funduszy, aby skompletować swoje uzbrojenie.
W ramach służby giermek opiekuje się końmi i uzbrojeniem, ćwiczy się w walce i wyrusza do boju u boku swojego pana, czyli rycerza, któremu służy.

Pasowanie na rycerza - giermek zostaje pasowany na rycerza, kiedy zostanie uznany za godnego i gotowego na przyjęcie tego zaszczytu. Wyjątkowo zdolni giermkowie mogą zostać pasowani w bardzo młodym wieku. Większość mężczyzn zostaje pasowanych na rycerzy po udowodnieniu, że potrafią poradzić sobie w bitwie, po dokonaniu czegoś wyjątkowego podczas bitwy lub po udanym starcie w turnieju. Są jednak tacy, którzy zostali rycerzami w pozbawiony honoru sposób, poprzez łapówkę, w zamian za przysługę czy w wyniku groźby.
Każdy rycerz może pasować kogoś na rycerza. Królowie mogą to zrobić nawet jeśli sami nigdy nie zostali pasowani na rycerza, natomiast lordowie nie mogą pasować na rycerza, chyba że sami są rycerzami.

Rycerstwo to częściowo religijna organizacja, otwarta dla wyznawców Wiary Siedmiu. Ceremonia pasowania zwykle rozpoczyna się całonocnym czuwaniem w sepcie, czasem przyszły rycerz musi przejść boso z septu do miejsca, w którym będzie pasowany. Przed wypowiedzeniem słów przysięgi septon namaszcza kandydata siedmioma olejami, za wyjątkowy zaszczyt uznaje się namaszczenie przez Wielkiego Septona.

Rycerze powinni być honorowi i przestrzegać pewnych zasad. Oczekuje się od nich odwagi i sprawiedliwości, ochrony niewinnych, słabych, kobiet i dzieci.
Jeśli go na to stać posiada kilka koni - inne do podróży, inne do walki czy udziału w turniejach. Nie każdy rycerz nadaje swoim koniom imiona, aby nie czuć do nich zbyt dużego przywiązania gdy giną w bitwie.

Termin prawdziwy rycerz odnosi się do rycerza idealnego, posiadającego wszystkie cechy przyświecające idei rycerstwa. Każdy rycerz, obojętnie jakiego typu, powinien dążyć do bycia prawdziwym rycerzem.

Typy rycerzy

Rycerz na włościach - rycerz posiadający zamek lub twierdzę, czasem nawet bogate i rozległe ziemie, jednak w przeciwieństwie do nawet najbiedniejszych lordów nie posiada władzy do wydawania praw i sądów.
Wędrowny rycerz - w oczach większości szlachty wędrowny rycerz to bardziej sługa niż szlachetny rycerz. Większość życia spędza wędrując od zamku do zamku, przyjmując się na służbę do różnych lordów.
Rycerz na służbie (domowy) - Rycerz nie posiadający własnych ziem i służący jednemu panu (rodowi).