Król powstał z miejsca, nagradzając rycerzy brawami po kolejnej szarży. Żadna z kopii nie nadawała się już do użytku, zarządzono więc kontynuowanie pojedynku w formie walki na miecze. Konie odprowadzono, a przeciwnikom podarowano kilka chwil odpoczynku przed następną częścią potyczki.
Derrick 373/400 Lovell 355/400
Kolejka: Lovell atak, Derrick obrona, Derrick atak, Lovell obrona itd.
Atak = rzut kością Setka + wartość u. siły + bonus z posiadania broni (miecz lub sztylet) Obrona = rzut kością Setka + wartość u. zwinności
Atak jest udany wtedy, gdy suma jego wartości przewyższa sumę wartości obrony przeciwnika.
Obrażenia = połowa wartości ataku. (- 20 za posiadane przez Was zbroje i tarcze).
Gracz, który utraci połowę swoich punktów życia, otrzymuje karę do kości - 15 oczek. Walka trwa do momentu poddania się lub utraty przytomności (więcej niż 90% punktów życia). Nad każdym swoim postem należy wypisać posiadane punkty życia. Po 36 godzinach bez odpisu przeciwnika można ominąć kolejkę. MG nie kontynuuje rozgrywki, możecie sami naliczać obrażenia, w razie sytuacji spornych proszę o PW. Posty mogą składać się z kilku zdań.
Kolejne ukłucie kopii tylko bardziej go rozdrażniło. Mogliby toczyć ten pojedynek do zmierzchu bez rezultatów, gdyby nie stan broni i decyzja króla. Lovell przyjął ją z ulgą, mając nadzieję widowiskowo zakończyć ich zmagania. Podjechał koniem niebezpiecznie blisko płotu, zatrzymując go zaledwie krok od tłumu. Zeskoczył z Gwiazdeczki na ubity piach, a jego młodziutki giermek natychmiast podbiegł z bukłakiem. Lovell zsunął z głowy hełm i wypił kilka chciwych łyków alkoholu. Upał był dokuczliwy, a wyrazisty smak na języku dodawał mu animuszu. - Chłopcze, będą z ciebie ludzie – pochwalił młodzieńca, który wykazał tyleż rozsądku, by nie wypełniać manierki wodą, tylko przednim napitkiem. Wczorajszej nocy zresztą uczynił go mężczyzną, obdarowując nocą z trzema ślicznym panienkami. Nawet trochę mu ich zazdrościł, tym bardziej że same panny wyszły z łoża bardzo kontente. Wypił jeszcze odrobinę, a nim nałożył z powrotem hełm, przechylił się przez płot, by którejś z panien złożyć kłamliwą, przyprawiającą o rumieniec obietnicę, za którą został nagrodzony zupełnie niewinny całusem. Z wysokości tronu trudno zresztą było dojrzeć, co sprawia, że rycerz tak długo grzebie się przy swoim rumaku. Wesoły uśmiech natychmiast wrócił na jego usta. Wcisnął pozostały napitek w dłonie giermka. - Reszta twoja – puścił mu oczko, jeszcze raz obejrzał się na wesołą panienkę z publiczności, a następnie z powrotem nałożył hełm, by pewnym krokiem ruszyć w kierunku przeciwnika, po drodze dobywając broni. Dzierżył prosty miecz, pozbawiony wymyślnego imienia czy grawera z triumfalnym zawołaniem. Broń była jednak dobrze wyważona, a krawędzie dostatecznie ostre, by odebrać życie. Zaatakował jako pierwszy. Cios miał za zadanie dosięgnąć lewego barku przeciwnika, a swoją siłą zmusić go do opuszczenia tarczy. W tym ruchu nie było wiele finezji, obliczony był jedynie na moc uderzenia, która miała wytrącić Derricka z równowagi.
Zacisnął gniewnie szczęki. Chociaż ugodził przeciwnika, ten wciąż trzymał się na koniu. Jego kopia była kompletnie zniszczona, podobnie jak ta ser Lovella. Zaciskając pięty na bokach konia wrócił na koniec toru. Miał ochotę zakląć ohydnie i głośnie - tak aby lord Lyonel usłyszał każde obrzydliwe słówko. Opanował jednak prostackie pragnienia, gdy wśród tłumów dostrzegł powstającego króla. On również bił brawa, akompaniując ludziom siedzącym na trybunach. Pamiętaj kim jesteś. Zarządzono zmianę broni. Giermek szybko podbiegł do niego, by podać mu miecz. Nie rodową Czujność, a zwykły stalowy miecz wykuty przez kowala ze Starego Miasta. Ojciec nigdy nie pozwoliłby mu dzierżyć rodowego klejnotu. Nie póki żyje. Rycerz z Doliny zabawiał się chwilę przy trybunach. Ze swojego miejsca Derrick dokładnie to widział. Uśmiechnął się półgębkiem, gdy szykował się do potyczki. Znów stanęli na przeciwko siebie. Tym razem jednak znacznie bliżej niż dotychczas. Młody rycerz spiął mięśnie, szykując się do ataku, jednak Arryn był szybszy. Musiał bronić się tarczą.
Nie zdążył uchylić się przed ciosem rycerza. Uderzenie było szybkie i silne. Zbroja zadrżała. Poczuł ból rozdzierający bark. Krzyk nie wydostał się jednak z gardła rycerza. Zdusił go w środku, przymierzając się do kontrataku. Próbując odnaleźć fortel w jego obronie. Arryn zaatakował jako pierwszy, jednak to właśnie był ten moment, gdy przez chwilę był odsłonięty. Wymierzył w bok, tak precyzyjnie jak tylko potrafił.
Dawno nic nie sprawiło mu takiej przyjemności, jak zgrzyt miecza przesuwając się po zbroi przeciwnika i pozostawiającego po sobie wyraźne wgniecenie. Nawet jeśli przegra, to ten siniak przez kilka dni będzie przypominał Hightowerowi, jak należy trzymać tarczę. Spodziewał się kontrataku, ale nie wiedział, że nastąpi on tak szybko. Miał nadzieję, że gwałtowny cios wytrąci Derricka z równowagi, okazało się jednak, że przeciwnik mężnie zniósł celne uderzenie i natychmiast przeszedł do kontrataku. Lovell miał cichą nadzieję, że i tym razem całus od nieznajomej panny przyniesie mu szczęście. Spróbował więc sparować niespodziewany atak przeciwnika, przyjmując go na tarczę. Wciąż czuł przyjemny smak wina na języku, alkohol też sprawiał, że gorąca krew w jego żyłach płynęła szybko, a walka nabrała dynamizmu.
Wydawało mu się, że uderzenie spadnie na tarczę, w ostatniej jednak chwili ostrze zmieniło kierunek i ześlizgnęło się po krawędzi, boleśnie godząc tuż pod obojczykiem i na moment odbierając oddech. Lovell potrzebował ułamka sekundy, by się otrząsnąć. Teraz Derrick był mu już na pewno winny dzban piwa. Walka wciąż jednak nie była przesądzona. Arryn zacisnął rękawicę na mieczu, spróbował ciąć ponownie z taką samą siłą i miał nadzieję, że z taką samą skutecznością.
Edytowane, bo nie ogarnęłam w punkciki :<.
Ostatnio zmieniony przez Lovell Arryn dnia Wto Sie 13, 2019 5:42 pm, w całości zmieniany 1 raz
Ser Lovell na krótką chwile odsłonił się przed nim, a Derrick wykorzystał swoją szansę. Uderzył szybko, a miecz rycerza ze Starego Miasta dosięgnął Arryna. Szybko jednak spotkał się z odwetem ze strony mężczyzny. Derrick skrył ciało za tarczą, próbując uchować się przed ciosem Doliniarza.
nie wiem czy obowiązuje opis zasad z mechaniki walki na kopię, tak też póki co nie odejmuję punktów
302/400 Udało mu się uchronić przed Arrynem. Miecz świsnął w powietrzu, tępym odgłosem uderzając o tarczę. Utorował sobie tym drogę do kolejnego ataku. Przeniósł ciężar ciała na drugą nogę, próbując zaatakować od innej strony. Musiał. Pragnął wygrać ten pojedynek. Rycerz z Doliny był wymagającym przeciwnikiem, a to sprawiało, że potyczka ta była jeszcze bardziej satysfakcjonująca. Zamachnął się, próbując dosięgnąć ramienia przeciwnika.
Cios okazał się nieskuteczny, co Derrick natychmiast wykorzystał, spychając Arryna do obrony. Lovell sapnął wściekle, zirytowany własną niezdarnością. Jego pobudki, by zwyciężyć turniej nie były szczególnie rycerskie, ale bardzo ludzkie. Kolejne uderzenie spróbował sparować, przyjmując je na własny miecz i jedynie asekuracyjnie zastawiając się tarczą, na której widać było ślady po poprzednim, zaskakująco celnym i bolesnym uderzeniu Derricka.
Cios spadł na jego miecz, powodując bolesny skurcz mięśni, ale nie przebijając się przez obronę. Lovell pozwolił, żeby broń przeciwnika zsunęła się po jego ostrzu. W oczach błysnęła mu szaleńcza wesołość, a usta wykrzywił szeroki uśmiech. Pragnął wyrwać z ust widowni kolejny zadowolony krzyk, dlatego natychmiast zaatakował, mierząc z w bok przeciwnika, nim ten zdąży przygotować się do obrony.
Miecz ześlizgnął się po ostrzu przeciwnika, nie trafiając w obrany cel. Parsknął wściekle, gdy Arryn zaatakował jeszcze raz, zmuszając go do obrony. Ponownie zasłonił się tarczą, aby ochronić się przed ciosem.
Nie zdążył ochronić się przed ciosem przeciwnika. Poczuł uderzenie stali o stal, a uderzenie Arryna pozostawiło wgniecenie w zbroi. Ból jednak nie zatrzymał Derricka, zamachnął się mieczem, ponownie próbując dosięgnąć Arryna swoim ostrzem.
*edytowałam, bo źle obliczyłam żywotność, nie doliczyłam też bonusów z broni, tarczy i zbroi :|
Ostatnio zmieniony przez Derrick Hightower dnia Pią Sie 16, 2019 12:24 pm, w całości zmieniany 1 raz
Lovell nie miał wiele czasu na radość z udanego pchnięcia, ponieważ Derrick znów odpowiedział niemalże od razu, znów zmuszając przeciwnika do obrony. Tym razem uderzenie miało spaść na tarczę, którą Arryn podniósł już z niejakim trudem, ignorował jednak opór mięśni, nie mogąc sobie pozwolić na słabość pod czujnym spojrzeniem Rhaelli.
